tag:blogger.com,1999:blog-592278808131846933.post5497847356711819590..comments2023-05-29T11:53:48.415+02:00Comments on Chocos y lectores: Morriña D'Abondo - A salvoGrishttp://www.blogger.com/profile/03890618872456581856noreply@blogger.comBlogger32125tag:blogger.com,1999:blog-592278808131846933.post-9309165213630237082014-08-08T13:31:21.428+02:002014-08-08T13:31:21.428+02:00*Dazai.
Pero se queredes bailar por min que nin q...*Dazai.<br /><br />Pero se queredes bailar por min que nin quede, eh. ;)Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-592278808131846933.post-24149647158713954082014-08-08T13:29:56.401+02:002014-08-08T13:29:56.401+02:00A muller das bolsas podería ser a protagonista de ...A muller das bolsas podería ser a protagonista de Danzai, ¿non si? Só que unha das dúas nunca colle o tren.<br /><br />MartaAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-592278808131846933.post-74875241809492608732014-08-08T09:20:43.863+02:002014-08-08T09:20:43.863+02:00Por certo, o relato é dos que gañan cunha segunda ...Por certo, o relato é dos que gañan cunha segunda lectura. Quédanos o escenario da muller do pano preto na cabeza e o da loira que le... e desexamos máis protagonismo destes dous personaxes. Por que non construir agora outro relato con eles? <br />MªJoséAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-592278808131846933.post-82449830631255172272014-08-08T09:17:51.520+02:002014-08-08T09:17:51.520+02:00Bo relato no que é a súa estrutura: comeza no inte...Bo relato no que é a súa estrutura: comeza no interior da mente de Mum e avanza logo ata a paisaxe física do espazo ou escenario onde se atopa a propia Mum para, finalmente, abrir de novo o enfoque e situarnos ao narrador e aos espectadores na historia, coas nosas expectativas truncadas... <br />Grazas, Morriña D´Abondo, pola proposta, e por situar o escenario no mundo dos trens e as estacións, que tanto dan de sí e tanto nos evocan.<br />MªJosé Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-592278808131846933.post-22874831205784292062014-08-08T09:09:09.228+02:002014-08-08T09:09:09.228+02:00Por certo, en casa con gato non entran moscas... c...Por certo, en casa con gato non entran moscas... comprobado! ;-)<br />MªJoséAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-592278808131846933.post-79910979053517515742014-08-08T09:07:39.422+02:002014-08-08T09:07:39.422+02:00Exacto, Lúculo. E ten toda a razón... os que temos...Exacto, Lúculo. E ten toda a razón... os que temos gato/gata formamos unha categoría particular dentro do mundo dos humanos. Entendemos e percibimos cousas especiais :-) Vivan os gatos!<br />Mª JoséAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-592278808131846933.post-42513030555021257852014-08-04T17:07:33.731+02:002014-08-04T17:07:33.731+02:00Está claro que la rubia no está tan ajena y es con...Está claro que la rubia no está tan ajena y es consciente de que es observada.<br />¿Es por casualidad un juego de gatos y trampas?. Por lo que señala la narradora - que sabe todo sobre Mum- es algo así como una mujer sin escrúpulos, no tiene nada claro. Solo ese gato gris - asegura- que, supuestamente, no corresponde a la chica.<br /><br />Por otra parte, la mujer delgada, parece simbolizar al nexo de unión entre todos los personajes.<br /><br /> ¿Una extraña relación de amor/amistad "sincera" entre la pareja que se abraza y se mofan de la joven que viaja con ellos en tren? .<br />Confabulación y emboscada de una "pareja" para reírse de otra persona que creen perdida, vacía y atormentada.<br />Sería una buena historia para jugar al escondite. Un relato astuto y audaz escrito desde la sabiduría; pero,.. ¿eran los niños los dioses? ¿o será el mar el dios que juega con ellos?<br /><br />Ahora sí; personalmente siempre me han gustado los gatos -hace años que no tengo-, pero si tengo que escoger lo tendría claro, los prefiero negros. O mejor, prefiero un perro.<br /><br /><br />Besos y felicidades por el cuento, es estupendo.<br /><br /><br />NP<br />Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-592278808131846933.post-64093057353983437882014-07-22T17:55:11.239+02:002014-07-22T17:55:11.239+02:00Un solo lleno de acontecimientos, sin embargo.Un <i>solo</i> lleno de acontecimientos, sin embargo.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-592278808131846933.post-41824703139915980042014-07-22T17:53:44.330+02:002014-07-22T17:53:44.330+02:00Hala, qué gran idea, sí. Ese gato de Alicia que de...Hala, qué gran idea, sí. Ese gato de <b>Alicia</b> que desaparecía a retazos, dejando para el final su sonrisa... No está mal como lección ¿verdad? Que quede una sonrisa tras nuestro paso... -- Un par de ideas más como esta y publicamos entre todos un libro de auto-ayuda.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-592278808131846933.post-18119504678854830802014-07-18T23:51:31.772+02:002014-07-18T23:51:31.772+02:00Eu creo, Verónica, que o da chegada de Tom forma p...Eu creo, <b>Verónica</b>, que o da chegada de Tom forma parte dos pensamentos de Mum; que non é unha explicación do seu pasado. Coido que de Mum pouco sabemos: que se dispón a coller o tren e que é unha persoa imaxinativa preocupada por algo.<br /><br />Como moi ben sinalas arriba, en realidade o autor/a intenta vendernos aire envolto en papel de seda.<br /><br />MartaAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-592278808131846933.post-27193313732263924712014-07-18T23:37:13.766+02:002014-07-18T23:37:13.766+02:00De repente, al leer esa imagen aisladamente, me vi...De repente, al <i>leer esa imagen </i>aisladamente, me viene a la cabeza el gato de cheshire.<br /><br />MartaAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-592278808131846933.post-25648146073935310532014-07-18T23:33:34.502+02:002014-07-18T23:33:34.502+02:00Creo que solo es eso, Loli, una chica rubia leyend...Creo que solo es eso, Loli, una chica rubia leyendo mientras espera la llegada de su tren. O sea, que no se te escapa nada. JeAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-592278808131846933.post-20924570552544986792014-07-18T19:54:45.498+02:002014-07-18T19:54:45.498+02:00Me doy cuenta al leer este relato de que no estoy ...Me doy cuenta al leer este relato de que no estoy diseñada para ver danzar las piedras ni llorar las traviesas...<br />Hay muchas cosas que se me escapan como,por ejemplo la rubia serena que lee en la estación.<br />Aquilo no que non quería pensar a golpea con forza, como fan as mareas vivas desta terra precariamente contidas, a base de algas e area, polas mans miúdas e morenas dos meniños que xogan na praia a ser deuses do mar, sólo por esto ha valido la pena leer el relatoLoliñahttps://www.blogger.com/profile/10848241463577516646noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-592278808131846933.post-81100427232444592372014-07-18T17:24:48.263+02:002014-07-18T17:24:48.263+02:00¡Gran análisis, Mt! Has alcanzado una gran profund...¡Gran análisis, <b>Mt</b>! Has alcanzado una gran profundidad en ese ejercicio de buceo... Parece pertinente esa llamada que realizas sobre la <i>Muller fraca</i>, que bajo un aspecto casual aparece en la historia como el desencadentante de los sentimientos desbocados de Mum, esos que la autora del relato proteje tran una pantalla.<br /><br />Respecto a la narradora, se produce un interesante salto, desde el plano puramente descriptivo al terreno ético.<br /><br />Por último, no está mal recordar que <i>encabar</i>, al menos en castellano, significa ponerle el mango a una herramienta; lo que no está nada mal si consideramos esa función de instrumental que parece desarrollar la buena de Mum.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-592278808131846933.post-2735614132185478232014-07-18T17:10:37.968+02:002014-07-18T17:10:37.968+02:00Dende o meu punto de vista este conto é unha espec...Dende o meu punto de vista este conto é unha especie de matriusca formada por varios narradores e espazos ou realidades. Intento explicarme. Temos:<br /><br />- Ó Tom, Alenonde, ás sabrosas moscas, a casa rosa, ... todo ese mundo “imaxinario” (entre comiñas pois algo dela haberá nesa historia que inventa) creado por Mum.<br /><br />- A Mum, ocupando a súa cabeza en crear unha historia nun intento de non pensar en aquilo que a preocupa e, intúo, a fai dalgún xeito sofrir.<br /><br />- A estación de Encabar e todo o que nela está s suceder.<br /><br />- A unha narradora, que recoñece non poder adiviñar cara a onde poderían tirar as divagacións de Mum, pero que confesa saber cousas dela que se nega a contarnos, e que facéndoo non so protexe ó personaxe por ela creado senón tamén a ela mesma (xa con anterioridade recoñeceu ter lastrado con parte das súas arelas).<br /><br />Coido que o personaxe da muller fraca ten un importante peso dentro da historia e nos dá unha boa pista do que lle pode estar a suceder a Mum, pois ela, e sobre todo o seu reencontro co seu namorado, teñen a capacidade de romper o muro protector que a moza intentaba construír ó seu arredor.Martanoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-592278808131846933.post-84939496335299092202014-07-17T23:21:40.747+02:002014-07-17T23:21:40.747+02:00Soñadora, así parece, la autora dosifica bien las ...<i>Soñadora</i>, así parece, la autora dosifica bien las presencias, ¿no te parece? ¡Gracias por participar!Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-592278808131846933.post-72968770085900755472014-07-17T23:19:31.413+02:002014-07-17T23:19:31.413+02:00Mt; Vía de salida vale, admitido. Pero habremos de... <b>Mt</b>; <i>Vía de salida</i> vale, admitido. Pero habremos de admitir que es un puzzle dinámico en que las piezas encajan de manera poliédrica. // <i>Ritmo</i>, y aún más: ¡aleación! ;)<br /><br /> <b>Verónica</b>, ahí está, probablemente, el mérito de la historia. Aunque la anécdota es sencilla, la recreación la convierte en un momento esencial para Mum, la narradora, y, ¿por qué no?, para los lectores. Buena la elección, entonces, del tren, que es un medio que se muestra propicio para esos encuentros casuales de gran intimidad. - ¡incluso a distancia, como en este caso!Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-592278808131846933.post-82900828764559911102014-07-17T23:07:01.755+02:002014-07-17T23:07:01.755+02:00Vía de salida --- Mum es libre para crear y nosotr...Vía de salida --- Mum es libre para crear y nosotros, los lectores,también. Son dos piezas del puzzle que encajan.<br /> <br />Ritmo --- Compás de amalgama, no? Mtnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-592278808131846933.post-64970421710848479702014-07-17T23:05:59.348+02:002014-07-17T23:05:59.348+02:00Qué entendemos por ambición, ¿nos fiamos de la def...Qué entendemos por ambición, ¿nos fiamos de la definición de la RAE? “Deseo ardiente de conseguir poder, riquezas, dignidades o fama”. Pues no, no creo que sea esa su finalidad; más bien un juego de entretenimiento como alguien señala más arriba. Un juego sin demasiado respeto a las reglas, por cierto.Mtnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-592278808131846933.post-47414303513937867082014-07-17T13:11:27.768+02:002014-07-17T13:11:27.768+02:00Pois eu penso que o ritmo é bastante áxil aínda se...Pois eu penso que o ritmo é bastante áxil aínda sen que na trama en si pase nada espectacularmente destacable. Quero dicir, en realidade nárrase algo moi sinxelo: o que ve unha persoa mentres espera nunha estación e o que fai cando este por fin chega. De todos os xeitos, polo medio cóntanse os pensamentos da protagonista, así como algunhas explicacións de historias do seu pasado (a chegada de Tom), o que provoca que, desde o meu punto de vista, o dinamismo sexa maior.Verónicanoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-592278808131846933.post-48026548308431037752014-07-17T12:39:20.316+02:002014-07-17T12:39:20.316+02:00se introduce progresivamente la nueva personase introduce progresivamente la nueva personaSoñadoranoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-592278808131846933.post-39440794333122698882014-07-16T20:10:16.456+02:002014-07-16T20:10:16.456+02:00Una frase redonda, Anónimo, sí. Una descripción ar...Una frase redonda, <b>Anónimo</b>, sí. Una descripción arriesgada que funciona muy bien. ¿Creéis que se podría decir que es un relato ambicioso?Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-592278808131846933.post-4115906479413708422014-07-16T20:10:13.285+02:002014-07-16T20:10:13.285+02:00Qué lío, ¿eh? Revisamos, tenemos el escritor, que ... Qué lío, ¿eh? Revisamos, tenemos el escritor, que está en casita, el narrador, que nos cuenta la historia, los personajes, que padecen (o disfrutan) las aventuras, el lector, que está fuera... pero en algunos casos, como aquí, a ese pobre lector le dan tremendo trompazo, ¡para que aprenda a no confiarse! Por eso es muy sugestivo lo que nos propone <b>Verónica</b> sobre el final. La historia, ya vemos, es un poco traviesa y quiere jugar con nosotros, creando una cierta desilusión, muy al estilo de <b>Paul Auster</b>, por citar a un autor popular.<br /><br /> ¿Qué se puede decir del ritmo del relato?Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-592278808131846933.post-87610347884320970332014-07-16T17:44:20.992+02:002014-07-16T17:44:20.992+02:00"bigotes atados a un sorriso de lúa" !"bigotes atados a un sorriso de lúa" !Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-592278808131846933.post-62678029378500323122014-07-16T16:22:21.185+02:002014-07-16T16:22:21.185+02:00Eu penso que si. Sería un final pechado para a nar...Eu penso que si. Sería un final pechado para a narradora, pero aberto para o lector. A ver se son quen de me explicar. Nalgunhas ocasións os narradores ou máis ben neste caso os escritores, prefiren deixar o seu relato atado para evitar situacións estrañas, pero iso non impide que o lector poida ver aí múltiples posibilidades. É dicir, se nun conto cunha presentación, un nó e un desenlace pode haber moitas lecturas, cantas non poderán coller nunha obra coma esta? Iso si, a salvación non é a mesma.Verónicanoreply@blogger.com